2007-09-24

"En paradero... conocido"


En cumprimento dun dos propósitos de Alevíns de Xornalismo, estreamos "etiqueta": "En paradero... conocido". ¡Revelade a vosa presencia, alevíns e alevinas! Algúns xa se animaron a contarnos da súa vida na primeira publicación da web (graciñas). En Galicia, Spain ou na Europa, alén do mar ou máis acó... ¡Ola, estamos aquí!

10 comentarios:

Anónimo dijo...

Din que todos acabamos regresando ás nosas orixes. Ben... ¡eu empezo nelas! Sigo en Carballo, capital de Bergantiños, porta da Costa da Morte. Aquí me contrataron para Radio Voz Bergantiños cando rematei a carreira e sigo, un ano despois, á fronte de "Voces de Bergantiños", o magazín local. 120.000 oíntes potenciais, non está mal. Despois o que diga o EGM xa... son outras cousas. En fin, que vivo na casa paterna ou maternal "again", o cal é bastante frustrante. Sexa como sexa, que saibades que me ofrezo de guía turístico pola Costa da Morte para quen queira visitar paraxes fermosas, solitarias e abrumadoras de cantís e mares bravos. (Probei a experiencia durante o verán e gustoume)

Anónimo dijo...

Hola!!

Mi presente no es que se diga demasiado emocionante...

Sigo en Pontevedra ahora con una beca Feuga en el Diario de Pontevedra que se esfuma en julio del año que viene. Así que a partir de ahí igual me planteo algún que otro cambio. Todo se andará.

Un saludo muy grande y suerte a todos!!!!

Unknown dijo...

Ola a tod@s! En primeiro lugar felicitar Cris pola iniciativa... e que dure moito tempo!! Pois eu ando pola Coruña, estudiando (con calma) o 2º ciclo de Comunicación Audiovisual e cunha bolsa Fuac (similar ás Feuga, pero con outro nome que xestiona a UDC) de redactora dixital en lavozdegalicia.es. A bolsa dura ata xaneiro e despois... pois xa se verá. Pero en xeral moi contenta, porque me gusta a cidade,(aínda que tamén ten moitas cousas que me disgustan) e gustame o traballo.
Pois non me enrollo máis, moita sorte a tod@s e saúdos.

Mónica Pérez.

Fátima dijo...

Olaaa...

Vaia, desde que deixei a escola sempre tiven a esperanza de saber que fora dos meus compañeiros de trasnadas. Cando recibín no mail esta proposta de Alevíns acordeime que hoxe son outros tempos e que agora todo se pode dicir ó instante e á quen se me ocurra (bases do Xornalismo electrónico).

Hai pouco pretendín saber de vós a través dun mail colectivo, pero foi contestado a penas polos que xa sei deles.

Escribo en galego porque estou na capital, e aquí poucos o falan. Bueno, ás veces atrévome cun compañeiro de traballo que é de Mondoñedo, pero el limítase a escoitar e preguntarme.

Levo un ano en Madrid e nin que pasasen sete. Seméllaseme que hai séculos que deixei de vervos pola Facultade estresados por atopar libre ordenador nas Aulas de Informática. Madrid é outro mundo... Recoméndovolo!

O xornalismo? Procuro non deixalo. Sempre dixen que eu nunca traballaría nun Gabinete, que o meu é a tele. Pero mentres non xurde nada (que aquí as ofertas dispáranse, pero igualmente a competencia) estou de “alevín” de xornalista no Departamento de Comunicación de EADS CASA. Para os menos entendidos da aeronáutica (supoño que poucos... e entre eles inclúome eu!!) EADS é a empresa que fabrica os Airbus, entre outra maquinaria de Defensa. Estou cunha Feu (Feuga á madrileña...), pero botaranme antes do ano porque non estou asistindo á formación complementaria obrigatoria. Incompatibilidade de horarios... Trátase de primar!

Sempre fun moi cabezota. Todo o que me propuxen intentei conseguilo a calquera prezo (agás o de volver ter contacto cos meus colegas de primaria... Pero, ei, que todo se andará!!). Por eso estou en Madrid. E por eso estou estudiando o que sempre soñei. “Mamá, quero ser actriz” “Face-la do parvo??” Baixo a miña idea, non. Na Escola estou aprendendo máis do que imaxinaba, sobre todo, a coñecerme a min mesma, que é o primeiro para poder formarme como actriz. E vivir aquí é unha das mellores experiencias; non só por independizarme (a pesar da velocidade á que se esgotan aquí os cartos!!), senón polo que aprendo... sobre todo, da vida.

Sorte. E bicos!
Fátima

Anónimo dijo...

Ola Cristiniña!! e ola a todos tamén!!
Gustoume moito a túa iniciativa. Se non eras ti ninguén ía ter unha idea así? Creo que está xenial pra que todos saibamos uns dos outros.
Cóntovos que é da miña vida: hoxe reincorpórome á miña bolsa de vídeo na facu (parece que lle collín cariño a este sitio que non dou marchado) e polas mañás estou na telegaita, no Galicia noticias (que moi serio non é pero polo menos non nos perdemos unha romería... jajaja). E iso é todo... que polo momento non hai máis que contar.

Moitos bicos a todas e todos e espero que sigamos en contacto.

Carballeira


P.D. Cris, a ver cando quedamos, se coincidimos de librar un día espero que nos poidamos ver. A min gustoume a túa terra así que cando ti poidas volvo por Carballo se fai falta, que agora xa sei ben o camiño, e senón xa sabes que es ben recibida na miña casa :-) Biquiños guapa

Anónimo dijo...

Gracias, Carballeira. E a todos os que ata agora loubaron a iniciativa. O que nos queda a todos por diante é darlle vida e facer que sexa útil.
¡Animádevos a participar e a facer tódalas propostas e críticas que queirades!

Luisa dijo...

Hola gente!
Hoy al terminar el trabajo (que siempre es muy tarde) me acordé que tenía que pasar por aquí... y lo cierto es que me ha gustado mucho saber de todos vosotros. Pues yo la verdad es que no me puedo quejar ya que he tenido muchas suerte. Al terminar la carrera y después de haber hecho prácticas en La Voz me animé a hacer el máster y mientras híce prácticas en el periódico gratuito ADN... lo cierto es que me salió muy bien. Al terminarlo, me contrataron en el periódico y me mandaron para mi primer destino: Ribeira. De momento no tengo plaza fijo pero tengo muchas esperanzas (que dicen que es lo último que se pierde) en este tema.
Y poco más os puedo contar. Me alegra muchos tener noticias tan buenas de la gente. Enhorabuena a todas. Un saludo muy grande.

carlinhos dijo...

Ola!
Pois nada rapaces. Que en 4º comecei xa a traballar para Novos Medios, o grupo de investigación de Xosé López, e aquí sigo, traballando con Pereira, Gago, Xosé, etc. A verdade é que estou moi contento. Ademais ando na segunda etapa de doutoramento (este ano teño que facer o TIT e para anos posteriores queda a tese). Tamén estou en 3º de Comunicación Audiovisual, pero con moita calma que o tempo non dá para todo. Alégrome de saber de vós. Cando veñades á facultade, para o que queirades, mirade no SII que alí estarei.

Anónimo dijo...

Hola a todos! Soy Luciana.

Me alegra mucho saber que están bien y con muchos proyectos e ilusión en sus vidas!! De verdad! Nos pintaban todo taaaaaaaaaaaaaan oscuro durante la carrera que saber que tienen trabajo y están contentos me hace muy feliz.

Yo estoy con Tere en el Diario de Pontevedra, delegación Marín-Bueu. Como a todos, nos explotan mucho y cobramos poco... Pero estamos trabajando y haciendo currículum!

También estoy de jefa de prensa del Colegio de Médicos de Pontevedra... así que, la verdad, no puedo quejarme.

Y mi vida también está bien, por suerte! Con muchas ilusiones y proyectos personales muy fuertes e importantes!!

Sigan escribiendo, que me encanta leerlos!!!!!!!!!!

Un besito, Lu.

Anónimo dijo...

Decía Cris en la primera entrada de esta sección que todos volvemos a nuestros orígenes y, en mi caso, nunca mejor dicho...Después de mi periplo por tierras madrileñas (me sumo a la opinión de Fátima de que merece pasar allí una temporada, por lo menos en lo universitario)ahora estoy de vuelta por otras tierras, las compostelanas...La verdad que estoy encantada.Creo que en realidad los años que estuve en Santiago nunca lo llegué a saborear del todo bien y ahora, viviendo en un pisito y ya no en la resi, siempre se hacen muchas más cosas. Pero si hay algo que me gusta sobre cualquier cosa es ir a las ruedas de prensa y encontrarme con gente que nunca pensé que volvería a ver. Me refiero a Noelia (localia), Raquel o Laura (tvg), Paquito y alguno que me dejo por el camino, a otros que todavía no he visto (véase Gelo) y a otras que siempre veo: Bea.
Parece una tonteria pero te hace sentir mucho más integrado cuando llegas nuevo a un sitio y entras por primera vez en una rueda de prensa y todo se te queda enorme.En eso casos, te sientas al lado de alguno de ellos y te sientes más tranquila...
Os diré y pese a que me destierren por ello que me quedo con el alcalde de Santiago antes que con el de Vigo (quienes conozcan del día a día a Caballero, lo entenderán).
Bueno, aquí lo dejo que tengo un apasionante reportaje sobre la sequía que grabar para el fin de semana y con la misma, ir para casa que ya llega de radio por hoy. Bicos y buen finde.

Raquelita del Pozo
¡Hola a todos!